Frozen planet

Velen zagen deze serie van de befaamde britse documentairemaker Sir David Attenborough op tv in de afgelopen weken.
Terwijl buiten de herfst onverminderd doordruilde volgden de beelden van ijsbergen, besneeuwde toendra`s, gletjsers en poolzeeën al dan niet gevuld met ijsberen, pinquins en sneeuwuilen elkaar in rap tempo op. Beelden die een gewone sterveling waarschijnlijk nooit te zien zal krijgen, anders dan op plasma led of beeldbuis. Maar gezien de weersverwachting wordt ook Nederland nu eindelijk onderdeel van "Frozen planet". De eerste wedstrijden zijn al bijna vastgelegd terwijl de eerste centimeters ijs nog moeten vriezen.
Toch zijn de eerste voortekenen al duidelijk.

Toegegeven, niet zo spectaculair als de beelden van Attenborough maar ook in Nederland kun je mooie ijsbeelden zien, je moet het alleen in de wat kleinere dingen zoeken.
Riet zorgt door z`n holle stengel tijdens een strenge winter tenminste nog voor enige zuurstof onder de ijslaag.

Voor schaatsers is het riet minder leuk, eenieder die wel eens met zijn schaats op een rietstengel is gaan staan weet waar ik het over heb.
Ondanks de koude kom je ook nu nog insecten tegen, niet veel, maar ze zijn er wel!!
Dit Meeldauwlieveheersbeestje is dankzij z`n natuurlijke antivries bestand tegen de nederlandse winters en uit onbetrouwbare bron las ik dat ze ook nog een al dan niet strenge winter kunnen voorspellen. Vind je ze in een holte in een boomtak dan wordt de winter zacht, bevinden ze zich in de strooisellaag dan volgt een strenge winter. In dit geval kunnen we ons de borst natmaken want ik vond hem tussen wat mosplantjes.
We zullen zien of de door mij als onbetrouwbaar bestempelde bron kan veranderen in een betrouwbare en het dus echt "Frozen Holland" wordt in de loop van de week.

Ik zou alle liefhebbers van schaatsen in ieder geval willen aanraden om de schaatsen nu al uit het vet te halen en te laten slijpen, ben je mooi voor de meute aan, het Meeldauwlieveheersbeestje en Piet Paulusma zeggen beide dat het niet voor niets zal zijn.

Landschap

Mooi landschap is schaars tegenwoordig, Het moet al in handen zijn van een "natuurmonumenten", een "provinciaal landschap" of desnoods Staatsbosbeheer wil het een beetje veilig zijn voor projectontwikkelaars , handelaars in wind of makelaars in luchtkastelen, ook als het in handen is van onze koninklijke familie is er weinig kans op versnippering ook al moet je hierbij voor lief nemen dat er af en toe wat in het rond wordt geknald, op een hertje of zwijntje meer of minder moet je niet letten.
Het open landschap van Groningen lijkt zo plat en na de ruilverkavelingen zo open dat je denkt dat hier weinig aan te verstoren valt, maar niets is minder waar.
Na de hoogspanningsmasten ,die al zo gewoon lijken dat je ze soms pas op de foto ziet, zijn er plannen voor windmolens en in vergelijking met die torens zijn de hoogspanningsmasten maar luciferstokjes.
De totale hoogte , dus met een wiek op de hoogste stand, kan 200 meter zijn.
Tja... en dan te bedenken dat mijn tuinschutting niet hoger mag zijn dan 1,80 m
gelukkig is het uitzicht in Tetjehorn nog niet bedorven door deze reuzen.

Maar als je goed kijkt zie je wel de "lage" hoogspanningsmasten.
Het landschap zal altijd aan verandering onderhevig zijn, dat is niet erg maar laat het dan ook een keer mooier worden.
De natuur doet dit ook want op de volgende foto staat hetzelfde rijtje bomen als van de foto van de blog van 7 december jl.
Zelfde bomen maar een totaal ander landschap.

De volgende keer hoop ik weer een paar landschapsfoto`s te kunnen laten zien, deze keer echter van landschappen die niet vaak over het hoofd worden gezien.
Enne.. als je zicht hebt of krijgt op zo`n monstermast mag je wat mij betreft best je schutting ook wat hoger opzetten, het uitzicht is toch al naar de kl....

Woltersum

Iedereen in Nederland weet nu dankzij de overvloedige regenval en de zwakke eemskanaaldijk waar Woltersum ligt. Ook begrippen als kwel, dijkverzadiging en spuien worden opnieuw uitgelegd, zelfs  "zandzakken voor de deur" is opeens geen grap meer.
En dat al na een paar dagen regen en harde wind, kun je nagaan wat er gebeurt als de natuur het echt op z`n heupen krijgt.
In de natuur zijn er planten die niet vies zijn van een beetje vocht. Sterker nog, deze planten zijn zo`n beetje de enige die ook in de winter nog bladgroen hebben en daarmee de natuur plaatselijk een frisgroen karakter meegeven. Mossen hebben geen wortels en geen vaatbundels. Water nemen mossen rechtstreeks uit de lucht, hun blaadjes zijn maar èèn cellaag dik.  Daarom zijn mossen ook erg gevoelig voor luchtverontreiniging en leggen ze vaak als eerste het loodje bij verontreinigingen.
Het wordt eentonig maar ook van mossen komer er in nederland zo`n 600 soorten voor. het is daarom en het feit dat ze zo klein zijn bijna onmogelijk om zo op het oog een mossoort te herkennen. In het minste geval heb je er een micrscoop voor nodig, Zover ga ik niet want voordat je een beetje thuis bent in de mossen ben je een paar jaar verder.
Fotograferen gaat makkelijker, ze lopen niet weg en je hoeft niet bang te zijn voor bewegingsonscherpte door de wind. het blijft wel altijd "natte knieënwerk"want mossen komen vaak op natte plekken voor.
Of je neemt gewoon een plukje mee en gaat er aan de keukentafel lekker gerieflijk en droog mee aan de slag.

Hieronder het sporenkapsel waaruit de sporen komen die dan weer uitgroeien tot nieuwe mosplantjes

Eigenlijk erg jammer dat de meeste mensen het mos alleen kennen als opvulmateriaal voor kerstbakjes en als het ongewenste groen in de tuin.

Ga eens wat vaker op de knieën (of hurken bij genoeg lenigheid) en verwonder je over dat mooie kerstbakjesspul.

PS  De Eerste foto laat  Gesteelde haarmuts zien, de tweede waarschijnlijk Gewoon dikkopmos. Met dank aan Waarneming.nl 

Slak en spin

Zo! het vuurwerk is geknald, de kater verdronken en het eerste goede voornemen alweer geschonden. Het nieuwe jaar is weer begonnen.
Buiten is het officieel winter maar als je in de tuin in de strooisellaag wroet zie je nog veel klein spul rondscharrelen, slakjes, spinnetjes, kevers en ander klein spul zijn nog volop aanwezig. wat wil je ook, er is nog geen fatsoenlijke vorstdag geweest, en zolang dat niet gebeurt gaat de natuur gewoon verder met herfstig wezen.
Voordeel is wel dat je met enig gezoek best nog wel wat beestjes kunt vinden, zoals dit kleine slakje.

Dit is de Gewone haarslak, de foto laat zien waarom.

Hij leeft van organisch materiaal in de strooisellaag en komt algemeen voor in Nederland.

Weekdieren zijn niet knuffelbaar en ze vreten aan onze bloemperkjes, daarom worden ze meestal ondergewaardeerd maar laat nou net het oudst levende dier op aarde een weekdier zijn!! Wetenschappers hebben in 2007 een Noordkromp (tweekleppig schelpdier in zee)gevangen die minstens 405 jaar oud was. Dus toen wij net de slag bij Nieuwpoort hadden gewonnen werd dit beestje geboren.

Zo oud wordt dit slakje niet, 2 jaar is zijn gemiddelde levensduur.

ook deze Grote trilspin redt het maar een fractie van de tijd van die Noordkromp , ook al was het maar om de zeer vijandige omgeving waarin deze trilspin leeft.

Hij komt voor in onze huizen in kelders, meterkasten en andere donkere vergeten hoekjes. Maar af en toe als de schoonmaakwoede toeslaat verschijnt ook hier de stofzuigerslang en is hij ten dode opgeschreven.

het is trouwens een geduchte jager want hij is de meeste spinnen waaronder de zo "geliefde"huisspin (je weet wel ,die grote engerd die soms vanonder de bank over de vloer rent) de baas.

Maar tegen de stofzuiger of krant is hij machteloos.

Dit beestje heb ik buiten vrij gelaten, maar of hij daar echt blij van wordt ?

Blikken

Terugblikkend op het bijna voltooide jaar 2011 ben ik best tevreden. Mijn persoonlijk doel om tenminste elk jaar een nieuwe vogelsoort te zien is ook dit jaar weer gehaald. In Friesland zag ik , weliswaar in de verte, een Klapekster. Niet echt heel zeldzaam en een doorgewinterde vogelaar zal er niet zo snel wakker van liggen maar ik was er blij mee. Al helemaal toen ik dezelfde soort later ook in de Westerbroekstermadepolder zag.

Verder heb ik nog wat beestjes en planten gezien die ook op mijn persoonlijk verlanglijstje stonden. Het hoogtepunt daarvan was toch wel het Vliegend hert die vond ik op een pad in de kroondomeinen op de Veluwe, weliswaar was het feit dat hij dood was enigszins een domper op mijn persoonlijke  feestvreugde maar toch.., ik heb hem bewaard. Hij krijgt een plekje naast de Driehoornmestkever en de Basterdzandloopkever.

Ook in hetzelfde gebied zag ik voor het eerst de Groene zandloopkever die ook nog zo vriendelijk was om te blijven zitten voor een foto.

Verder waren de Penseelkever, Groot blaasjeskruid , Muizenstaart en de Roerdomp de broodnodige krenten in de natuurpap die ik mocht verorberen .

In Tetjehorn was het Goudknopje een mooi  plantje om te zien en in de omgeving van Woudbloem was en  is het ook altijd goed struunen.

De Adders op de hei bij Balloo waren al vroeg in het voorjaar een lekker toetje, maar helaas mocht ik de Heikikker evenals zijn nog zeldzamere neef , de Boomkikker niet bewonderen. De natuur is nu eenmaal niet op afroep te krijgen, gelukkig niet!

Vooruitkijkend op het volgend jaar blijft er genoeg te wensen over, het soortenverlanglijstje blijft onveranderlijk groot, er gaat wat af maar er komt ook genoeg weer bij.

Een privé-project  voor 2012 is het zoveel mogelijk soorten zien in m`n eigen gemeente (Appingedam). De hoeveelheid soorten bij elkaar krijgen is niet het moeilijkste. De determinatie is het zwaarste onderdeel. Stiekem ga ik voor 1000 soorten maar misschien is dat te hoog gegrepen en is  500 een meer realistischer getal, desnoods worden het er  365, dan volstaat het om elke dag èèn nieuwe soort bij te schrijven. We zullen zien.

Het waarom ? tja… Het is ook een stok achter de deur om de minder bekende en populaire diersoorten eens te bekijken, zo zijn er in de familie van de pissebedden in Nederland 39 soorten bekend, want met alleen de vogels en de zoogdieren kom ik er niet. Ook in andere minder bekende maar wel soortenrijke families zal ik me moeten verdiepen.

Ik hoop verder ook weer veel van de natuur te kunnen genieten maar dat is mede afhankelijk van de gezondheid van m`n naasten , vrienden en van mijzelf, wat weer verband houdt met de wens die ik al mijn volgers op het blog toewens , een goede gezondheid  in 2012.

Kerstgroet

December 2010 was een maand die zich uitstekend leende voor het maken van een specifieke kerstkaart.
Sneeuw en ijs,rijp op de bomen, vaak tegen een strak blauwe lucht boden alle kans voor het maken van zo`n heerlijk ouderwetse kerstkaartfoto.
En eerlijk is eerlijk, ik vindt deze kerstkaarten het allermooist. Ik heb niets met die moderne kerstkaarten met alleen maar kerstmannen, kerstballen of rendieren,. Nee geef mij maar een oudhollandsch winterlandschapje.
Begrijp me niet verkeerd; de kerstkaart vindt ik niets maar de wensen van de afzender weet ik heus wel op waarde te schatten (ik zeg dit er maar even bij anders krijgen we met kerst 2012 geen kerstkaart meer door de brievenbus ).
Maar dit jaar dus niets van dit alles, niet dat het voor mij veel uitmaakt, ik ben nog steeds niet in staat om m`n camera met twee handen voor m`n snufferd te houden.
Daarom maar even terugkijken op die geweldige decembermaand van 2010.

Wat een verschil met de natte grauwe maand die we nu voor de kiezen hebben.

Maar ja... de natuur laat zich van alle kanten zien en daar hoort ook de grauwe kant van de medaille bij.

Met zo`n door de natuur aangekleed struikje verbleekt eigenlijk elke door de mens opgeleukte kerstboom.

Net als met veel dingen uit de natuur geldt ook hier dat als je het binnenshuis neemt de charme er snel vanaf Het smelt, verrot, bederft of vergaat snel, of in geval van de kerstboom; het verliest zijn naalden.

(Grote waterweegbree)

Rest mij nu niets meer dan alle bezoekers van mijn blog fijne feestdagen te wensen

't Het nog nooit, nog nooit zo donker west

Ik beleef niet echt veel de laatste dagen, zeg maar gerust niets. Mijn radius beperkt zich zover ik kan lopen en de eventuele onderwerpen voor een foto die ik dan nog tegenkom bevinden zich buiten bereik.
Knielen, bukken,hurken, is geen optie met een gebroken arm, om over liggen nog maar niet te spreken.
En als dat al zou lukken dan dient zich het volgende probleem aan; het bedienen van een spiegelreflex met èèn hand., dat is geen sinecure, zoniet onmogelijk.
Het volgende probleem is de pc.,met de  linkerhand al het knip,plak en typewerk afraffelen is een langzame en frustrerende taak.(over dit stukje heb ik dan ook de hele avond-onderbroken door vele pauzes-gedaan).
Daarom ook wat foto`s uit het archief maar wel passend bij het weer.

Koud, nat en winderig


t`Zelfde laken en pak, oftewel nog kouder natter en winderiger.

Tetjehorn op een moment dat je er weinig anderen tegenkwam.

En toch is daar altijd weer die afgezaagde spreuk die hoe dan ook wel veel waarheid bevat.
"Achter de wolken schijnt de zon"
of zoals ze hier in Groningen zeggen  "'t Het nog nooit, nog nooit zo donker west
Of 't wer altied wel weer licht- Ede Staal).

En zo is`t krek