Vleugellam

Met links getypt want rechts is tijdelijk uitgeschakeld, daarom ook geen lang verhaal dit keer
Nacht-en grondvorst melden zich al maar ook daarvoor geldt voor mij,:het mag nog wel even duren.
(bijna) niets is erger dan inmobiel thuis te zitten met schaatsijs , met toch wel de nadruk op "bijna",er zijn ergere dingen.

Een vorstelijk boeketje is zo gemaakt

van Madelief en Rode klaver

November bloeit

Wie denkt dat er in november geen bloeiende planten meer zijn komt bedrogen uit.
ik geef toe, de gele velden  met Paardenbloemen en de bermen vol Fluitekruid zul je niet meer zien maar als je er op let kom je nog vele bloeiende planten tegen.
Zelfs na de nachtvorst geven sommige planten het nog niet op.
Ik zag Rode en Witte klaver, Muurleeuwenbek, Wilde chicorei, Distel en Bitterkruid en (zie plaatje)de Gevlekte dovenetel

Madeliefjes vindt je zelfs de hele winter door.
Dus heren, verras je vrouw of geliefde (of desgewenst allebei) eens met een veldboeket in november, succes verzekerd, scharrel ook nog de namen van de in het boeket voorkomende soorten bloemen op en je kan helemaal niet meer stuk.(in elk geval tot 5 december).
Komt nog bij dat er in zo`n boeketje ook nog veel meer leven zit (soms letterlijk) dan zo`n steriel boeketje uit de bloemenwinkel of nog erger van de benzinepomp.
Close up van Muurleeuwenbek

Wie het kleine niet eert is`t grote .......

Haarst

Je zou het niet zeggen met de temperaturen van de afgelopen dagen maar de herfst is toch echt begonnen.
Zomer in oktober en lente in november, het moet niet veel gekker worden. Als we nu maar een gewone (lees: koude) winter krijgen ben ik tevreden.
De natuur gaat zijn eigen gang, de bladeren vallen wat later en ook het insectenspul vliegt je nog regelmatig om de oren.
Maar toch ontkomt de natuur niet aan de wisseling van het de seizoenen. Paddestoelen die het hele jaar ondergronds werken komen in de herfst op om hun sporen te verspreiden.

En je ziet dat de opruimers van de natuur zelf ook weer opgeruimd worden, getuige de vraatsporen aan deze hoedjes, Dit alles onder het motto : Opgeruimd staat netjes.

het symbool van de herfst is de paddestoel, alhoewel je paddestoelen eigenlijk in elk jaargetijde welk kunt zien is de herfst de toptijd voor mycologen.

Samen met een weggeteerd blad een mooi herfstplaatje

Insecten die nu nog rondvliegen leven niet zo heel lang meer.

Het volgende beestje trof ik aan op de stengel van een brandnetel, eerst dacht ik dat hij nog leefde  maar algauw zag ik dat hij -ondanks het feit dat hij nog op z`n poten leek te staan- niet meer in leven was.

Verschrompeld, weggeteerd, al enigszins beschimmeld heeft deze steltmug al staande op een brandnetel zijn laatste adem uitgeblazen.

Steltmuggen lijken op Langpootmuggen, maar verschillen hiermee door het ontbreken van een verlengde snuit.

Ik dacht wel op een soortnaam te kunnen uitkomen maar ik als op Wikipedia dat er in Nederland zo`n 144 soorten kunnen voorkomen. En aangezien dit familielid van de mug niet echt in de belangstelling staat van de gemiddelde nederlander en door zijn uiterijk ook niet echt aaibaarheidsgevoelens opwekt is er weing van te vinden op het internet.

Uiteraard is er ook voor deze soort wel een select groepje kenners te vinden maar ik weet uit ervaring dat het determineren van dit soort beestjes aan de hand van een foto een moeilijke zo niet onmogelijke zaak is.

Daarom laat ik het maar bij zijn familienaam:

een steltmug, hier in levende lijve.

Wereldwijd zijn er zo`n 10494 soorten van deze familie bekend. Lijkt mij dat er dus mensen moeten zijn die hun levenswerk ervan gemaakt hebben om deze familie te beschrijven.

Respect daarvoor,

Nieuwe soort !!

Ik ga dit tenmpo van posten op mijn nieuw adres natuurlijk niet volhouden, maar om dit nieuwe"blog-adres" even een vliegende start te geven en omdat ik al sinds de zomer m`n schrijei niet meer kwijt kon volgen de blogs elkaar nbu in rap tempo op.
Maar zoals gezegd dit houd ik nier erg lang vol, èèn keer in de week is voor mij voldoende en dan moet ik ook nog maar een geschikte foto erbij hebben. nu put ik maar even uit mijn archief, dus als er al een keer een eerder geposte foto bij zit;mijn excuus daarvoor.

De foto van hieronder is al enige jaren oud en volgens mij heb ik hem nog niet eerder gebruikt.
Meestal als ik een beestje zie heb ik hem of al eerder gezien of op een plaatje reeds bekeken,Zo niet dan weet ik toch meestal wel in welke richting ik moet zoeken.

Maar dit beestje had ik nog nooit gezien noch wist ik van het bestaan van deze familie of groep.

toen ik hem in de Eemshaven vond in aangespoeld rommel dacht ik eerst dat het een plastic speelgoedbeestje was, zoiets als  kinderen wel eens uit een snoep-automaat halen (weinig rommel voor veel geld), maar nadere bestudering leerde mij dat het toch echt een levend beest was. Ik heb hem snel op de foto gezet en thuis gekomen via het internet kwam ik erachter dat het een zg. Michelinnmannetje (Pycnogonum littorale) was.

Deze diertjes zijn familie van de Zeespinnen (geleedpotigen), ze komen voor langs de kust en leven van Zeeanemonen en Zeekomkommers, deze worden aangeprikt en uitgezogen middels het slurfje.

Volgens  Soortenbank.nl is de soort de laatste jaren zeldzaam geworden in Nederland.

Ik heb hem daarna ook nog nooit weer gevonden, maar ik weet dat ze in de Eemshaven kunnen voorkomen.

 

Toch mooi dat je in Nederland nog onbekende soorten kunt tegenkomen.