Lente ??

Voor de èèn is ijs een geliefd natuurverschijnsel. voor de ander is het niets anders dan een ijskoud graf.
In de winter hebben de meeste insecten maatregelen getroffen om hem te overleven. Ze kruipen diep weg en worden beschermd door hun natuurlijke anti-vries.
De wintermaanden zijn het probleem niet. Het is juist die periode dat deze beetjes weer langzaam aan wakker worden door oplopende temperaturen en dan overvallen worden door plotselinge nachtvorsten.
De temperatuurverschillen kunnen erg groot zijn.
Deze nachtvlinder (soort onbekend) blies zijn laatste adem uit op een bevroren plasje water op het Balloërveld.
Op 21 maart 2011 was het in de zon al best aangenaam maar in de luwte had het die nacht toch nog goed gevroren.

 

Voor dit vlindertje kwam de lente te laat.

Haat/liefde

Ik heb een haat/liefde verhouding met sneeuw.
Aan de ene kant is sneeuw een prachtig tapijt waaronder al het vuil en viezigheid verdwijnt ( maar net als bij een echt tapijt is het vuil er nog wel en komt het vroeg of laat weer tevoorschijn).
Aan de andere kant kan een laagje sneeuw ervoor zorgen dat een prachtige ijsvloer verandert in een waardeloze hoop baggerprut.
Sneeuw zorgt ervoor dat saaie onderwerpen fotogeniek worden.
Maar ook dat je met de auto onderweg naar die mooie onderwerpen vast komt te zitten in "sneibulten".
Proeksel op de straten maar s`morgens met rijp op de bomen prachtige tafereeltjes.
Sneeuw zorgt ervoor dat de wind geen zand en stof  van de landerijen op het ijs kan waaien.
Maar sneeuw zorgt er ook voor dat je met je schaats in een ondergewaaide scheur rijdt, met een klapschaats lig je direct op je plaat, met een vaste schaats... ook vaak wel!!.
Het mooiste is dat er eerst sneeuw valt en dat daarna een vorstperiode aanbreekt.

Maar ja krijg het maar eens precies zoals je het wil hebben.

Gelderse Roos

Na al dat onderwatergeweld en de daarbijbehorende rare fratsen die beestjes in deze maritieme wereld uitvoeren om zich te vermeerderen nu om de balans in evenwicht te houden een simpele blog.
Wij weten van de bloemetjes en wij weten van de bijtjes, tenminste dat mag ik hopen. Wij weten wat er van kan komen...juist besjes.lekker simpel toch.
Bijkomend voordeel is dat van sommige struiken  de besjes in de winter lang mooi en rood blijven. En de plaatselijke vogelbevolking blieft ze niet. Het èèn is een gevolg van het ander of andersom.
Hoe dan ook , de autochtonen laten ze hangen maar gelukkig komen er ook allochtonen langs.
En daar loer ik op.
Pestvogels doen zich graag tegoed aan de besjes van de Gelderse roos, dus elke keer als ik langs dit struikje bij ons in de buurt langs ga hoop ik op deze tijdelijke bezoekers. Maar tot op heden heb ik ze nog niet gezien.

Met een beetje sneeuw doen deze besjes het ook goed maar een Pestvogel zou de krent in de pap zijn.

Zeecypres

Dit struikje vond ik een tijdje terug bij de Eemshaven. Het leek mij in eerste instantie op een stuk verdroogd zeewier maar ik besloot toch om het mee te nemen en thuis eens te kijken of ik de juiste naam kon vinden.
En warempel na enig speurwerk op het internet kwam ik erachter dat dit een zogenaamde Zeecypres was of zijn. Zeecypres bestaat uit een grote hoeveelheid poliepen die samen een kolonie hebben gevormd.
Een poliep is een soort holtedier net als bijvoorbeeld de kwal en de zeeanemoon.

Over zijn leefwijze is maar bitter weinig geschreven, ik kon het niet vinden tenminste..en over hoe deze beestjes zich precies voortplanten ? Raadselachtige dieren zwemmen (of juist niet) daar rond voor onze kust en het kost redelijk wat zoekwerk op het internet om die raadsels te ontrafelen, als het al lukt.

Kolonievormende poliepen (zoals onze Zeecypres) planten zich ongeslachtelijk voort, de knoppen snoeren zich af en vormen vrijzwemmende meduse, die zich echter wel weer geslachtelijk voortplanten.  Het resultaat hiervan, de Planulalarve, zet zich weer vast op harde ondergrond en vormt weer een Zeecypres.
Hèhè wat een ingewikkeld verhaal om het sexleven van een poliep te schetsen.

In ben me ervan bewust dat de nederlandse taal en/of onze verbeeldingskracht tekortschiet om dit vreemd liefdsleven eenvoudig te beschrijven. Over kwallen hoop ik later nog eens wat meer te schrijven.
Eigenlijk zouden er eens wat meer natuurdocumentaires over onze eigen flora en fauna moeten worden gemaakt. Ik bedoel het is best leuk om te zien hoe de Gnoe`s voor de -ik weet wel niet hoeveelste keer- door de Serengeti draven en hoe een orka een zeerob op het strand snaait maar de afloop is bij iedereen bekend.
Vandaar deze oproep:
Televisiemakers: maak eens een duik in onze eigen tuin en het liefst over de niet aaibare beestjes en verras ons eens!!
Terug naar onze kolonie.
De Zeecypres komt voor vanaf de laagwaterlijn tot minstens op een diepte van 100 meter en is algemeen in onze wateren. Het struikje kan zo`n 60 cm groot worden en bestaat uit meerdere "boompjes".
Zijn wetenschappelijke naam is : Sertularia cupressina .

En zo ziet hij eruit:

En alhoewel de hele kolonie is uitgestorven staat hij best decoratief bij ons op de vensterbank.