Blikken

Terugblikkend op het bijna voltooide jaar 2011 ben ik best tevreden. Mijn persoonlijk doel om tenminste elk jaar een nieuwe vogelsoort te zien is ook dit jaar weer gehaald. In Friesland zag ik , weliswaar in de verte, een Klapekster. Niet echt heel zeldzaam en een doorgewinterde vogelaar zal er niet zo snel wakker van liggen maar ik was er blij mee. Al helemaal toen ik dezelfde soort later ook in de Westerbroekstermadepolder zag.

Verder heb ik nog wat beestjes en planten gezien die ook op mijn persoonlijk verlanglijstje stonden. Het hoogtepunt daarvan was toch wel het Vliegend hert die vond ik op een pad in de kroondomeinen op de Veluwe, weliswaar was het feit dat hij dood was enigszins een domper op mijn persoonlijke  feestvreugde maar toch.., ik heb hem bewaard. Hij krijgt een plekje naast de Driehoornmestkever en de Basterdzandloopkever.

Ook in hetzelfde gebied zag ik voor het eerst de Groene zandloopkever die ook nog zo vriendelijk was om te blijven zitten voor een foto.

Verder waren de Penseelkever, Groot blaasjeskruid , Muizenstaart en de Roerdomp de broodnodige krenten in de natuurpap die ik mocht verorberen .

In Tetjehorn was het Goudknopje een mooi  plantje om te zien en in de omgeving van Woudbloem was en  is het ook altijd goed struunen.

De Adders op de hei bij Balloo waren al vroeg in het voorjaar een lekker toetje, maar helaas mocht ik de Heikikker evenals zijn nog zeldzamere neef , de Boomkikker niet bewonderen. De natuur is nu eenmaal niet op afroep te krijgen, gelukkig niet!

Vooruitkijkend op het volgend jaar blijft er genoeg te wensen over, het soortenverlanglijstje blijft onveranderlijk groot, er gaat wat af maar er komt ook genoeg weer bij.

Een privé-project  voor 2012 is het zoveel mogelijk soorten zien in m`n eigen gemeente (Appingedam). De hoeveelheid soorten bij elkaar krijgen is niet het moeilijkste. De determinatie is het zwaarste onderdeel. Stiekem ga ik voor 1000 soorten maar misschien is dat te hoog gegrepen en is  500 een meer realistischer getal, desnoods worden het er  365, dan volstaat het om elke dag èèn nieuwe soort bij te schrijven. We zullen zien.

Het waarom ? tja… Het is ook een stok achter de deur om de minder bekende en populaire diersoorten eens te bekijken, zo zijn er in de familie van de pissebedden in Nederland 39 soorten bekend, want met alleen de vogels en de zoogdieren kom ik er niet. Ook in andere minder bekende maar wel soortenrijke families zal ik me moeten verdiepen.

Ik hoop verder ook weer veel van de natuur te kunnen genieten maar dat is mede afhankelijk van de gezondheid van m`n naasten , vrienden en van mijzelf, wat weer verband houdt met de wens die ik al mijn volgers op het blog toewens , een goede gezondheid  in 2012.

Kerstgroet

December 2010 was een maand die zich uitstekend leende voor het maken van een specifieke kerstkaart.
Sneeuw en ijs,rijp op de bomen, vaak tegen een strak blauwe lucht boden alle kans voor het maken van zo`n heerlijk ouderwetse kerstkaartfoto.
En eerlijk is eerlijk, ik vindt deze kerstkaarten het allermooist. Ik heb niets met die moderne kerstkaarten met alleen maar kerstmannen, kerstballen of rendieren,. Nee geef mij maar een oudhollandsch winterlandschapje.
Begrijp me niet verkeerd; de kerstkaart vindt ik niets maar de wensen van de afzender weet ik heus wel op waarde te schatten (ik zeg dit er maar even bij anders krijgen we met kerst 2012 geen kerstkaart meer door de brievenbus ).
Maar dit jaar dus niets van dit alles, niet dat het voor mij veel uitmaakt, ik ben nog steeds niet in staat om m`n camera met twee handen voor m`n snufferd te houden.
Daarom maar even terugkijken op die geweldige decembermaand van 2010.

Wat een verschil met de natte grauwe maand die we nu voor de kiezen hebben.

Maar ja... de natuur laat zich van alle kanten zien en daar hoort ook de grauwe kant van de medaille bij.

Met zo`n door de natuur aangekleed struikje verbleekt eigenlijk elke door de mens opgeleukte kerstboom.

Net als met veel dingen uit de natuur geldt ook hier dat als je het binnenshuis neemt de charme er snel vanaf Het smelt, verrot, bederft of vergaat snel, of in geval van de kerstboom; het verliest zijn naalden.

(Grote waterweegbree)

Rest mij nu niets meer dan alle bezoekers van mijn blog fijne feestdagen te wensen

't Het nog nooit, nog nooit zo donker west

Ik beleef niet echt veel de laatste dagen, zeg maar gerust niets. Mijn radius beperkt zich zover ik kan lopen en de eventuele onderwerpen voor een foto die ik dan nog tegenkom bevinden zich buiten bereik.
Knielen, bukken,hurken, is geen optie met een gebroken arm, om over liggen nog maar niet te spreken.
En als dat al zou lukken dan dient zich het volgende probleem aan; het bedienen van een spiegelreflex met èèn hand., dat is geen sinecure, zoniet onmogelijk.
Het volgende probleem is de pc.,met de  linkerhand al het knip,plak en typewerk afraffelen is een langzame en frustrerende taak.(over dit stukje heb ik dan ook de hele avond-onderbroken door vele pauzes-gedaan).
Daarom ook wat foto`s uit het archief maar wel passend bij het weer.

Koud, nat en winderig


t`Zelfde laken en pak, oftewel nog kouder natter en winderiger.

Tetjehorn op een moment dat je er weinig anderen tegenkwam.

En toch is daar altijd weer die afgezaagde spreuk die hoe dan ook wel veel waarheid bevat.
"Achter de wolken schijnt de zon"
of zoals ze hier in Groningen zeggen  "'t Het nog nooit, nog nooit zo donker west
Of 't wer altied wel weer licht- Ede Staal).

En zo is`t krek

Vleugellam

Met links getypt want rechts is tijdelijk uitgeschakeld, daarom ook geen lang verhaal dit keer
Nacht-en grondvorst melden zich al maar ook daarvoor geldt voor mij,:het mag nog wel even duren.
(bijna) niets is erger dan inmobiel thuis te zitten met schaatsijs , met toch wel de nadruk op "bijna",er zijn ergere dingen.

Een vorstelijk boeketje is zo gemaakt

van Madelief en Rode klaver

November bloeit

Wie denkt dat er in november geen bloeiende planten meer zijn komt bedrogen uit.
ik geef toe, de gele velden  met Paardenbloemen en de bermen vol Fluitekruid zul je niet meer zien maar als je er op let kom je nog vele bloeiende planten tegen.
Zelfs na de nachtvorst geven sommige planten het nog niet op.
Ik zag Rode en Witte klaver, Muurleeuwenbek, Wilde chicorei, Distel en Bitterkruid en (zie plaatje)de Gevlekte dovenetel

Madeliefjes vindt je zelfs de hele winter door.
Dus heren, verras je vrouw of geliefde (of desgewenst allebei) eens met een veldboeket in november, succes verzekerd, scharrel ook nog de namen van de in het boeket voorkomende soorten bloemen op en je kan helemaal niet meer stuk.(in elk geval tot 5 december).
Komt nog bij dat er in zo`n boeketje ook nog veel meer leven zit (soms letterlijk) dan zo`n steriel boeketje uit de bloemenwinkel of nog erger van de benzinepomp.
Close up van Muurleeuwenbek

Wie het kleine niet eert is`t grote .......

Haarst

Je zou het niet zeggen met de temperaturen van de afgelopen dagen maar de herfst is toch echt begonnen.
Zomer in oktober en lente in november, het moet niet veel gekker worden. Als we nu maar een gewone (lees: koude) winter krijgen ben ik tevreden.
De natuur gaat zijn eigen gang, de bladeren vallen wat later en ook het insectenspul vliegt je nog regelmatig om de oren.
Maar toch ontkomt de natuur niet aan de wisseling van het de seizoenen. Paddestoelen die het hele jaar ondergronds werken komen in de herfst op om hun sporen te verspreiden.

En je ziet dat de opruimers van de natuur zelf ook weer opgeruimd worden, getuige de vraatsporen aan deze hoedjes, Dit alles onder het motto : Opgeruimd staat netjes.

het symbool van de herfst is de paddestoel, alhoewel je paddestoelen eigenlijk in elk jaargetijde welk kunt zien is de herfst de toptijd voor mycologen.

Samen met een weggeteerd blad een mooi herfstplaatje

Insecten die nu nog rondvliegen leven niet zo heel lang meer.

Het volgende beestje trof ik aan op de stengel van een brandnetel, eerst dacht ik dat hij nog leefde  maar algauw zag ik dat hij -ondanks het feit dat hij nog op z`n poten leek te staan- niet meer in leven was.

Verschrompeld, weggeteerd, al enigszins beschimmeld heeft deze steltmug al staande op een brandnetel zijn laatste adem uitgeblazen.

Steltmuggen lijken op Langpootmuggen, maar verschillen hiermee door het ontbreken van een verlengde snuit.

Ik dacht wel op een soortnaam te kunnen uitkomen maar ik als op Wikipedia dat er in Nederland zo`n 144 soorten kunnen voorkomen. En aangezien dit familielid van de mug niet echt in de belangstelling staat van de gemiddelde nederlander en door zijn uiterijk ook niet echt aaibaarheidsgevoelens opwekt is er weing van te vinden op het internet.

Uiteraard is er ook voor deze soort wel een select groepje kenners te vinden maar ik weet uit ervaring dat het determineren van dit soort beestjes aan de hand van een foto een moeilijke zo niet onmogelijke zaak is.

Daarom laat ik het maar bij zijn familienaam:

een steltmug, hier in levende lijve.

Wereldwijd zijn er zo`n 10494 soorten van deze familie bekend. Lijkt mij dat er dus mensen moeten zijn die hun levenswerk ervan gemaakt hebben om deze familie te beschrijven.

Respect daarvoor,

Nieuwe soort !!

Ik ga dit tenmpo van posten op mijn nieuw adres natuurlijk niet volhouden, maar om dit nieuwe"blog-adres" even een vliegende start te geven en omdat ik al sinds de zomer m`n schrijei niet meer kwijt kon volgen de blogs elkaar nbu in rap tempo op.
Maar zoals gezegd dit houd ik nier erg lang vol, èèn keer in de week is voor mij voldoende en dan moet ik ook nog maar een geschikte foto erbij hebben. nu put ik maar even uit mijn archief, dus als er al een keer een eerder geposte foto bij zit;mijn excuus daarvoor.

De foto van hieronder is al enige jaren oud en volgens mij heb ik hem nog niet eerder gebruikt.
Meestal als ik een beestje zie heb ik hem of al eerder gezien of op een plaatje reeds bekeken,Zo niet dan weet ik toch meestal wel in welke richting ik moet zoeken.

Maar dit beestje had ik nog nooit gezien noch wist ik van het bestaan van deze familie of groep.

toen ik hem in de Eemshaven vond in aangespoeld rommel dacht ik eerst dat het een plastic speelgoedbeestje was, zoiets als  kinderen wel eens uit een snoep-automaat halen (weinig rommel voor veel geld), maar nadere bestudering leerde mij dat het toch echt een levend beest was. Ik heb hem snel op de foto gezet en thuis gekomen via het internet kwam ik erachter dat het een zg. Michelinnmannetje (Pycnogonum littorale) was.

Deze diertjes zijn familie van de Zeespinnen (geleedpotigen), ze komen voor langs de kust en leven van Zeeanemonen en Zeekomkommers, deze worden aangeprikt en uitgezogen middels het slurfje.

Volgens  Soortenbank.nl is de soort de laatste jaren zeldzaam geworden in Nederland.

Ik heb hem daarna ook nog nooit weer gevonden, maar ik weet dat ze in de Eemshaven kunnen voorkomen.

 

Toch mooi dat je in Nederland nog onbekende soorten kunt tegenkomen.

Vale ouwe

Ik heb de neiging om het gebied waarin het laatst gestruund heb direct te bestempelen als " èèn van de mooiste gebieden die ik ken", deze kwalificatie gaf ik al mee aan Ameland, Texel, Schiermonnikoog, Lauwersmeer, Dwingelderveld, de Vechtstreek, enz enz. En nu wilde ik alweer beginnen met ; Dit is èèn van de ... etc.. beetje overdreven dus, maarrrr, de Veluwe blijft toch èèn van ons lands mooiste natuurgebieden.
Het is al een tijdje geleden en de zomer was niet om over naar huis te schrijven maar toch zaten er in onze vakantie op de Vale Ouwe een paar dagen tussen met flink wat zon, en dan zijn de bossen en heidevelden prachtig om in rond te struunen..

Maar ook de omgeving van Bergum in Friesland viel mij ondanks het vooroordeel dat Friesland vooral plat, vlak en winderig is erg mee. het is een coulissenlandschap met vrij veel fiets-en wandelpaden, kortom weer een prachtig stukje nederland.

Alleen de taal heb ik wat moeite mee, Bergum,Burgum,Eastermaar,Eastermoor,Oostermeer of maar, de Tom-Tom werd er helemaal gek van.

Ik werd op een gegeven moment aangesproken wat klonk als "fjauertreienseistig"of zoiets. Aangezien ik voor een kassa stond had ik al snel door dat het waarschijnlijk het bedrag was dat ik moets betalen, maar om de kassière nu een briefje van twintig te geven om op die manier door het wisselgeld te tellen erachter te komen wat er nu precies gezegd werd, dat ging mij te ver. Dus vroeg ik maar of ze het in het nederlands kon herhalen omdat ik uit de buurprovincie kwam. Dit was geen probleem. maar het geeft wel aan dat je met een uurtje rijden al een taalgrens bent overgestoken.

Earnewoude:

Blaasjes

Over deze waterplant wilde ik al langere tijd iets schrijven.
Groot Blaasjeskruid is een zogenaamde vleesetende plant, niet dat we nu tijdens het zwemmen bang moeten zijn dat we een been of arm kwijtraken, daarvoor is het plantje net iets te klein. Watervlooien (eigenlijk kleine kreeftjes) moeten wel degelijk oppassen. Groot blaasjeskruid heeft-zoal de naam al aangeeft- de beschikking over blaasjes met daarin een door de plant gecreeerd vacuüm, zogauw een klein waterdiertje de haren aan de buitenkant aanraakt gaat het blaasje open en wordt het slachtoffer naar binnen gezogen. Een simpel maar doeltreffende methode.
Groot Blaasjeskruid heeft  wortels maar zweeft vrij in het water.
Het gekke is dat dit plantje voorkomt in vrij voedselrijke wateren, dit in tegenstelling tot andere vleesetende planten die vaak voorkomen op voedselarme gronden.
Groot Blaasjeskruid vormt gele bloemen die boven water uitsteken en dan kunnen worden bestoven door insecten.
In de herfst worden zogenaamde "turions" gevormd. Dit zijn knoppen  gevormd door blad en stengel die naar de bodem zakken en in het daaropvolgende voorjaar weer uitlopen tot een nieuwe plant.
Groot Blaasjeskruid.

Zo heeft elk plantje z`n overlevingsstrategie.
Krabbescheer zakt bv in z`n geheel naar de bodem om in het voorjaar weer op te stijgen. dit doet hij door gas te vormen in zijn cellen die dan weer zorgen voor drijfvermogen.
Krabbescheer met vrouwtje lantaarntje

Gele lis doet het nog weer anders.

Deze mooie oeverplant vormt zaden die als dambrikken naast elkaar liggen.

Deze zaden kunnen drijven en als ze op de oever aanspoelen kunnen ze weer ontkiemen, op die manier zorgt de plant dat de zaden op de meest gunstige plaats ontkiemen.

Zaden van de gele lis

Langzamerhand is de toptijd voor planten voorbij maar sommige planten houden het lang vol in de herfst

Eeuwig tijdgebrek

Door de problemen op het vorige "web-log"ben ik nu ten einde raad maar begonnen op een nieuw blog.
Het oude adres is al sinds augustus zo goed als onbereikbaar en het einde is nog steeds niet in zicht, ook de informatie hierover is zeer schaars.
Vandaar dit nieuwe adres om toch maar door te kunnen gaan met het posten van verhaaltjes, columns en foto`s.
En bij het oogsten van foto`s en verhalen komt het oude probleem weer om de hoek kijken; het eeuwige tijdgebrek, raar eigenlijk dat juist datgene wat je het meest kunt missen het vaakst zich voordoet. Tijdgebrek heeft alle tijd.
Tijdgebrek, boeken zijn er volgeschreven om je van het juiste advies te dienen, maar het kost wel tijd om deze allemaal te lezen en juist...tijd hebben we steeds minder.
Maar is tijdgebrek wel de oorzaak ?..  volgens mij niet! het aanbod aan vrijetijdsbesteding is te groot.
Vroeger ging de dag op aan het zorgen voor voedsel, kleding en onderdak, kortom de eerste levensbehoeften. Tegenwoordig kost ons dat maar een paar uur per dag, 8 uur werken en dat voor 5 dagen in de week. de rest moet ingevuld worden door recreatie, sport, cultuur, ontspanning of een combinatie daarvan.
Zo was in deze week voor het eerst in de Westerbroekstermadepolder maar doordat ik nog andere verplichtingen had  kon ik maar een goed uur doorbrengen in de vogelkijkhut aldaar.
En voordat je in de hut bent kost je al zo`n 10 minuten lopen (en ook weer terug dus). blijft over 40 minuten in de hut, in en uitpakken en opstellenvan de benodigde apparatuur (fototoestel, verrekijker en telescoop) 5 minuten. Dan nog eens 5 minuten om van schoenen te wisselen bij de auto en zie van dat uur blijft ongeveer 30 minuten netto kijktijd over, het verschil tussen bruto en netto is dus erg groot, het lijkt de belastingdienst wel.
Daarom is het des te verwonderlijker dat ik in dat halfuurtje nog een vogel te zien kreeg die ik nog niet eerder had gezien (uitgezonderd een keer een vage witte stip in de verte).
Ee klapekster liet zich mooi zien in het telescoopbeeld, ook diverse  Grote zilverreigers waren van de partij en de hoeveelheid ganzen en eenden was ook erg groot. maar om die allemaal goed te bekijken door de telescoop was de tijd tekort, zoals zo vaak. Vandaar ook geen foto kunnen maken.
Onderstaande foto is van vorige week en komt uit Friesland , het was echt regenboogweer.

.