lentepegels

En wederom was het en witte wereld toen we de gordijnen open trokken deze week. Het is sinds 20 maart 12:02 officieel lente maar buiten in de natuur is er schijnbaar nog niets van te zien.
IJspegeltjes vertonen zich in al hun koude pracht en als ik de weersverwachting mag geloven blijft dit ook nog wel een tijdje.
Komt mooi uit want dan kun je het volgende verschijnsel met eigen ogen aanschouwen (als het toch nog zo koud blijft kun je er net zo goed de mooie kanten van proberen te zien).
IJspegels zijn tijdens het groeien min of meer hol. Van buiten stroomt het water naar de punt van deze holle pegel en daar bevriest hij, dit levert stollingswarmte op die door het midden van de pegel wordt afgevoerd naar boven.

Pas als het langer en harder vriest en er geen smeltwater meer aan de buitenkant van de pegel naar beneden loopt zal het midden ook bevriezen.
In het midden van de pegel zie je vaak luchtbelletjes, logisch bekeken is dit niet mogelijk want een ijspegel groeit doordat een nog niet bevroren waterdruppel onderaan de pegel alsnog bevriest. In die druppel zie je nog geen luchtbelletjes.
Deze luchtbelletjes zijn het gevolg van in het water opgelost lucht dat bij het bevriezen niet in de ijskristallen passen, aan de buitenkant van de pegel kan dit lucht ontsnappen maar in de binnenkant niet, vandaar de lijn luchtbelletjes in het midden van de pegel.

Ja ja er komt nog heel wat natuurkunde bij kijken voordat je een fatsoenlijke pegel aan de dakrand hebt hangen.

IJskoud

As `t ie maar ijs en ijskoud is....., een reclamespreuk uit het verleden van de fa. Jägermeister dacht ik.
Dit geldt ook voor de plaatjes die ik vandaag heb gemaakt. Snel even naar buiten om te kijken of er nog wat te fotograferen valt.
Een ijspegeltje doet het altijd goed, vooral als er wat luchtbelletjes in zijn opgesloten, ware ijsjuweeltjes weet de natuur ervan te maken en de meeste mensen zouden hier van moeten kunnen genieten, ware het niet dat het niet een koude winterdag betreft in januari of december maar een zeer koude dag in maart.
Op 11 maart hebben de meeste mensen het voorjaar al geroken en aan dat warme zonnetje valt snel te wennen,
Maar.... de foto`s die ik wil gebruiken staan op de PC die nu op dit moment nog bij de reparateur staat, een vastloper zullen we maar zeggen . Met een beetje kunst en vliegwerk kan ik nu via een andere PC een blog laden , zelfs met wat foto`s maar deze kan ik niet bewerken. Nu ben ik niet zo Photoshopperig maar aangezien ik soms niet al te zorgvuldig omga met het verwisselken van de lenzen komt er weleens stof op de sensor, deze stofdeeltjes poets ik er altijd digitaal af. (ik weet wel dat de sensor schoonmaken beter is maar ja...roege swienen gedijen het beste zegt men weleens).
Vandaar dat er hier en daar vlekjes te zien zijn en dat de horizon soms wat scheef kan staan (eigenlijk bedoel ik te zeggen dat ik de camera niet goed recht heb gehouden)
Deze foto`s zijn gemaakt In Tetjehorn, de ijspegeltjes komen misschien later nog een keer

Als het weer zo een beetje blijft kan ik het gerust nog een tijdje volhouden.
Hazen, Reeën, en natuurlijk de grote groepen ganzen zorgen voor leven in de brouwerij.
De eerste 2 zijn me te snel af maar de ganzen komen soms dichtbij overvliegen, Kolganzen deze keer

Voor de lente moeten we nog even geduld hebben.

Gelukkig gaat zondag as. de klok weer een uur vooruit, weer een stapje dichter bij het voorjaar.

Nu de natuur nog!!

Pijlstaart en Smient

Soms kom je op het Hoeksmeer (nabij Garrelsweer) weinig waterwild tegen en soms barst het van de vogels. Zoals nu in het vroege voorjaar (eigenlijk is het nog winter en als we de voorspellingen mogen geloven denkt de natuur er precies zo over) het geval is, overal zie je Brandganzen,Kolganzen,Bergeenden, Smienten en zelfs nog een koppeltje Pijlstaarten.
Smienten kom je overal tegen, plasjes, sloten , grote natuurgebieden maar ook in de aangelegde vijvers in industriegebieden kun je ze zien. Ze zijn wel vrij schuw dus echt goed te benaderen zijn ze niet.
Ze zijn volgens mijn vogelgids na de Wilde eend het talrijkste grondelende eendesoort in de winter.
Smienten

Pijlstaarten broeden soms in Nederland maar kunnen na de winter ook weer vertrekken naar het noorden van Europa.

Pijlstaarten zie ik niet zo vaak en zeker niet in de hoeveelheden als de Smienten.

Al deze foto`s zijn genomen op 5 maart en de lente leek te zijn begonnen, ook het vogelvolk leek onrustig te zijn met veel opvliegende en terugkerende groepen ganzen

Vandaag echter dobberden de meeste vogels dicht bij de kant, regen en wind boren het lentegevoel even weer de grond in.

Nog even geduld hebben dus...

Lente ??

Voor de èèn is ijs een geliefd natuurverschijnsel. voor de ander is het niets anders dan een ijskoud graf.
In de winter hebben de meeste insecten maatregelen getroffen om hem te overleven. Ze kruipen diep weg en worden beschermd door hun natuurlijke anti-vries.
De wintermaanden zijn het probleem niet. Het is juist die periode dat deze beetjes weer langzaam aan wakker worden door oplopende temperaturen en dan overvallen worden door plotselinge nachtvorsten.
De temperatuurverschillen kunnen erg groot zijn.
Deze nachtvlinder (soort onbekend) blies zijn laatste adem uit op een bevroren plasje water op het Balloërveld.
Op 21 maart 2011 was het in de zon al best aangenaam maar in de luwte had het die nacht toch nog goed gevroren.

 

Voor dit vlindertje kwam de lente te laat.

Haat/liefde

Ik heb een haat/liefde verhouding met sneeuw.
Aan de ene kant is sneeuw een prachtig tapijt waaronder al het vuil en viezigheid verdwijnt ( maar net als bij een echt tapijt is het vuil er nog wel en komt het vroeg of laat weer tevoorschijn).
Aan de andere kant kan een laagje sneeuw ervoor zorgen dat een prachtige ijsvloer verandert in een waardeloze hoop baggerprut.
Sneeuw zorgt ervoor dat saaie onderwerpen fotogeniek worden.
Maar ook dat je met de auto onderweg naar die mooie onderwerpen vast komt te zitten in "sneibulten".
Proeksel op de straten maar s`morgens met rijp op de bomen prachtige tafereeltjes.
Sneeuw zorgt ervoor dat de wind geen zand en stof  van de landerijen op het ijs kan waaien.
Maar sneeuw zorgt er ook voor dat je met je schaats in een ondergewaaide scheur rijdt, met een klapschaats lig je direct op je plaat, met een vaste schaats... ook vaak wel!!.
Het mooiste is dat er eerst sneeuw valt en dat daarna een vorstperiode aanbreekt.

Maar ja krijg het maar eens precies zoals je het wil hebben.

Gelderse Roos

Na al dat onderwatergeweld en de daarbijbehorende rare fratsen die beestjes in deze maritieme wereld uitvoeren om zich te vermeerderen nu om de balans in evenwicht te houden een simpele blog.
Wij weten van de bloemetjes en wij weten van de bijtjes, tenminste dat mag ik hopen. Wij weten wat er van kan komen...juist besjes.lekker simpel toch.
Bijkomend voordeel is dat van sommige struiken  de besjes in de winter lang mooi en rood blijven. En de plaatselijke vogelbevolking blieft ze niet. Het èèn is een gevolg van het ander of andersom.
Hoe dan ook , de autochtonen laten ze hangen maar gelukkig komen er ook allochtonen langs.
En daar loer ik op.
Pestvogels doen zich graag tegoed aan de besjes van de Gelderse roos, dus elke keer als ik langs dit struikje bij ons in de buurt langs ga hoop ik op deze tijdelijke bezoekers. Maar tot op heden heb ik ze nog niet gezien.

Met een beetje sneeuw doen deze besjes het ook goed maar een Pestvogel zou de krent in de pap zijn.

Zeecypres

Dit struikje vond ik een tijdje terug bij de Eemshaven. Het leek mij in eerste instantie op een stuk verdroogd zeewier maar ik besloot toch om het mee te nemen en thuis eens te kijken of ik de juiste naam kon vinden.
En warempel na enig speurwerk op het internet kwam ik erachter dat dit een zogenaamde Zeecypres was of zijn. Zeecypres bestaat uit een grote hoeveelheid poliepen die samen een kolonie hebben gevormd.
Een poliep is een soort holtedier net als bijvoorbeeld de kwal en de zeeanemoon.

Over zijn leefwijze is maar bitter weinig geschreven, ik kon het niet vinden tenminste..en over hoe deze beestjes zich precies voortplanten ? Raadselachtige dieren zwemmen (of juist niet) daar rond voor onze kust en het kost redelijk wat zoekwerk op het internet om die raadsels te ontrafelen, als het al lukt.

Kolonievormende poliepen (zoals onze Zeecypres) planten zich ongeslachtelijk voort, de knoppen snoeren zich af en vormen vrijzwemmende meduse, die zich echter wel weer geslachtelijk voortplanten.  Het resultaat hiervan, de Planulalarve, zet zich weer vast op harde ondergrond en vormt weer een Zeecypres.
Hèhè wat een ingewikkeld verhaal om het sexleven van een poliep te schetsen.

In ben me ervan bewust dat de nederlandse taal en/of onze verbeeldingskracht tekortschiet om dit vreemd liefdsleven eenvoudig te beschrijven. Over kwallen hoop ik later nog eens wat meer te schrijven.
Eigenlijk zouden er eens wat meer natuurdocumentaires over onze eigen flora en fauna moeten worden gemaakt. Ik bedoel het is best leuk om te zien hoe de Gnoe`s voor de -ik weet wel niet hoeveelste keer- door de Serengeti draven en hoe een orka een zeerob op het strand snaait maar de afloop is bij iedereen bekend.
Vandaar deze oproep:
Televisiemakers: maak eens een duik in onze eigen tuin en het liefst over de niet aaibare beestjes en verras ons eens!!
Terug naar onze kolonie.
De Zeecypres komt voor vanaf de laagwaterlijn tot minstens op een diepte van 100 meter en is algemeen in onze wateren. Het struikje kan zo`n 60 cm groot worden en bestaat uit meerdere "boompjes".
Zijn wetenschappelijke naam is : Sertularia cupressina .

En zo ziet hij eruit:

En alhoewel de hele kolonie is uitgestorven staat hij best decoratief bij ons op de vensterbank.