Soms moet je jaren wachten voordat je een bepaalde soort weer ziet. Ik had ooit dichtbij het Zuidlaardermeer bij een petgat een Weidebeekjuffer gezien die me te snel af was, voordat ik mijn fototoestel gereed had was het beestje al weer buiten bereik.
Nadien op dezelfde plek nog wel eens vaker gezocht maar uiteraard nooit weer gezien daar. Nu is de weidebeekjuffer niet super zeldzaam maar ondanks herhaalde uitstapjes naar de Drentsche Aa heb ik hem in de jaren die volgden op onverklaarbare wijze nooit meer gezien. En zoals met vele soorten denk ik dan al snel; "ik zie hem nog weleens" en laat betreffende soort maar voor wat hij is. Afgelopen zomer waren we in de Eifel en daar zag ik boven een snelstromend beekje vele libellen rondvliegen, dit waren Bosbeekjuffers, in Nederland zeldzaam, maar in de Eifel nog veelvuldig voorkomend. Het verschil met de Weidebeekjuffer is dat bij deze juffer de vleugels helemaal donker gekleurd zijn. Voor de rest lijken ze erg op elkaar. Helaas bleken ze vrij schuw en opvliegerig te zijn zodat een goede foto maken best wel tegenviel. Desalniettemin was ik erg tevreden met deze waarneming. Enkele weken later besloten enkele vrienden van mij dat het wel leuk zou zijn om met een kano de Drentsche Aa af te zakken. Normaal is dit niet toegestaan maar in Schipborg is er èèn bedrijf die per dag een beperkt aantal kano`s mag laten varen. Zo gezegd zo gedaan en met de nodige hilariteit en gespartel zakten we stroomafwaarts richting Zuidlaardermeer waarbij ook nog de opmerking kwam waarom we toch zo weinig dieren zagen (waarschijnlijk was ons geklets en gespartel -als van een stel pubers voor het eerst zonder ouders op pad- kilometers verderop al te horen). Maar wat ik wel zag, en in grote getale, waren Weidebeekjuffers. Ondanks het slechte weer (zo`n beetje de enige slechte dag in augustus)konden we vele tientallen weidbeekjuffers spotten en ook deze beestjes waren moeilijk benaderbaar zodat een foto maken geen sinecure was. Zo wacht je jaren op een beestje en zo heb je ze in èèn zomer allebei voor de lens gekregen. Het lijkt warempel wel een beetje op geluk, des te harder je ernaar zoekt des te moeilijker vindt je hem, als je er niet naar zoekt staat het plotseling voor je neus.
Nadien op dezelfde plek nog wel eens vaker gezocht maar uiteraard nooit weer gezien daar. Nu is de weidebeekjuffer niet super zeldzaam maar ondanks herhaalde uitstapjes naar de Drentsche Aa heb ik hem in de jaren die volgden op onverklaarbare wijze nooit meer gezien. En zoals met vele soorten denk ik dan al snel; "ik zie hem nog weleens" en laat betreffende soort maar voor wat hij is. Afgelopen zomer waren we in de Eifel en daar zag ik boven een snelstromend beekje vele libellen rondvliegen, dit waren Bosbeekjuffers, in Nederland zeldzaam, maar in de Eifel nog veelvuldig voorkomend. Het verschil met de Weidebeekjuffer is dat bij deze juffer de vleugels helemaal donker gekleurd zijn. Voor de rest lijken ze erg op elkaar. Helaas bleken ze vrij schuw en opvliegerig te zijn zodat een goede foto maken best wel tegenviel. Desalniettemin was ik erg tevreden met deze waarneming. Enkele weken later besloten enkele vrienden van mij dat het wel leuk zou zijn om met een kano de Drentsche Aa af te zakken. Normaal is dit niet toegestaan maar in Schipborg is er èèn bedrijf die per dag een beperkt aantal kano`s mag laten varen. Zo gezegd zo gedaan en met de nodige hilariteit en gespartel zakten we stroomafwaarts richting Zuidlaardermeer waarbij ook nog de opmerking kwam waarom we toch zo weinig dieren zagen (waarschijnlijk was ons geklets en gespartel -als van een stel pubers voor het eerst zonder ouders op pad- kilometers verderop al te horen). Maar wat ik wel zag, en in grote getale, waren Weidebeekjuffers. Ondanks het slechte weer (zo`n beetje de enige slechte dag in augustus)konden we vele tientallen weidbeekjuffers spotten en ook deze beestjes waren moeilijk benaderbaar zodat een foto maken geen sinecure was. Zo wacht je jaren op een beestje en zo heb je ze in èèn zomer allebei voor de lens gekregen. Het lijkt warempel wel een beetje op geluk, des te harder je ernaar zoekt des te moeilijker vindt je hem, als je er niet naar zoekt staat het plotseling voor je neus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten