't Het nog nooit, nog nooit zo donker west

Ik beleef niet echt veel de laatste dagen, zeg maar gerust niets. Mijn radius beperkt zich zover ik kan lopen en de eventuele onderwerpen voor een foto die ik dan nog tegenkom bevinden zich buiten bereik.
Knielen, bukken,hurken, is geen optie met een gebroken arm, om over liggen nog maar niet te spreken.
En als dat al zou lukken dan dient zich het volgende probleem aan; het bedienen van een spiegelreflex met èèn hand., dat is geen sinecure, zoniet onmogelijk.
Het volgende probleem is de pc.,met de  linkerhand al het knip,plak en typewerk afraffelen is een langzame en frustrerende taak.(over dit stukje heb ik dan ook de hele avond-onderbroken door vele pauzes-gedaan).
Daarom ook wat foto`s uit het archief maar wel passend bij het weer.

Koud, nat en winderig


t`Zelfde laken en pak, oftewel nog kouder natter en winderiger.

Tetjehorn op een moment dat je er weinig anderen tegenkwam.

En toch is daar altijd weer die afgezaagde spreuk die hoe dan ook wel veel waarheid bevat.
"Achter de wolken schijnt de zon"
of zoals ze hier in Groningen zeggen  "'t Het nog nooit, nog nooit zo donker west
Of 't wer altied wel weer licht- Ede Staal).

En zo is`t krek