Fochterloërveen

Het Fochterloërveen is èèn van de weinige overgebleven grote hoogveengebieden die ons land nog rijk is.
Ik was er nog nooit geweest maar maandag moest ik in Appelscha zijn en dus heb ik op de terugweg een stukje Fochterloërveen meegepikt.
Het grenst direct aan landbouwgebied en beide gebieden staan lijnrecht tegenoverelkaar.
Het Fochterloërveen heeft vooral behoefte aan nattigheid en moet dit water ook lang vasthouden, tenminste als je het huidige karakter van dit stukje Nederland wil bewaren. Maar aan voedingsstoffen moet er het liefst zo weinig mogelijk naartoe , dus geen stikstof ed. en laat dat nu juist op grote schaal gebruikt worden in de aangenzende landbouwgebieden. En daar willen ze het grondwater het liefst zo laag mogelijk houden.
Daarom moeten er wat kunstgrepen worden toegepast om te zorgen dat het water niet wegstroomt naar de naastgelegen landbouwgebieden

Deze pollen houden van natte voeten, Ik weet niet wat het is, het kan Èènarig wollegras zijn. Zoals je op de foto kunt zien was het niet makkelijk om het op je gemak te bekijken zonder kletspoot op te lopen maar ik zie per stengel maar èèn pluim dus ik er maar vanuit dat het klopt.

Kraaiheide in bloei dit staat gelukkig op de wat drogere

plekken 

En dit vond ik persoonlijk wel een klein hoogtepunt: de Groene zandloopkever.

Deze beestjes zijn niet echt kenmerkend voor het Focterloërveen , je kunt ze in allerlei gebieden op  zandpaden tegenkomen. Ik zie ze niet zoveel ondanks het feit dat ze niet echt zeldzaam zijn. En als ze dan ook nog eens gewillig willen poseren ben ik een gelukkig mens.

Lekker languit in de zon middenin het Fochterloërveen op een zandpad achter zo`n mooi beestje aankruipen,meer heb ik niet nodig voor een geslaagde middag, ik zou er een hele week kunnen doorbrengen.

En nog tijd tekort komen..

Hoefblad klein en groot

De lente kwam wat laat op gang dit jaar maar vandaag was het wat mij betreft een topdag, weliswaar in de wind een beetje fris maar de zon maakte veel goed, eindelijk  weer eens buiten kunnen zitten.
Niet te lang trouwens want dan begint het alweer te prikkelen, hier nog even kijken daar nog een foto proberen te nemen, stukje fietsen, eigenlijk duurt zo`n zondagmiddag veel te kort ( en dan is op tv ook nog de laatste voorjaarsklassieker te zien -  in afwachting van een samenvatting deze toch maar overgeslagen ).
Een wandeling in Ekenstein is in het voorjaar altijd een klein feestje, Blauwe reigers en Roeken laten hun aanwezigheid luidkeels merken en de bodem van het parkje tooit zich met allerlei stinzenplanten.
 Deze vroegbloeiers kleuren de natuur mooi op zolang de bomen nog niet in blad staan.
 En langs de oevers van de vijver bloeit nu ook het Groot hoefblad.

Deze plant is net als zijn neef het Klein hoefblad een naaktbloeier, dwz. eerst komen de bloemen en daarna pas het blad. Een verschil met Klein hoefblad is echter dat Groot hoefblad tweehuizig is.
Voor al diegenen (en ik schaar me daar ook onder want ik moest ook even opzoeken hoe het nu ook alweer precies zat ) die de biologielessen over plantkunde zijn vergeten ; Tweehuizig betekent dat de plant ofwel manlijk danwel vrouwlijk is, is een plant eenhuizig dan zijn beide geslachten aan boord.
Populaties van beide geslachten komen niet gemengd voor en in Nederland is ook nog nooit een vruchtdragende Groot hoefblad gevonden, vermeerdering vindt dus allleen via wortelstokken plaats.
Men vermoedt dan ook dat deze plant ooit is ingevoerd. Een soort asielzoeker dus die aardig is ingeburgerd aan sloot-en walkanten, hij houdt namelijk wel van een beetje nattigheid. je vindt hem ook vaak langs sloten bij boerderijen.
En of dit nu komt omdat hij (of zij) met zijn groot blad de walkant mooi bezet houdt en dus de boer verlost van het onderhoud op de lastige slootswal of omdat het een decoratieve plant is of omdat hij moeilijk uit te roeien is.... wiet `t weet mag het zeggen, Het is iig een mooie plant (wel giftig trouwens) en samen met zijn voorganger het Klein hoefblad een bewijs dat het voorjaar echt wel komt

Voor de volledigheid ook nog een plaatje van het Klein hoefblad

Fabeltjeskrant

Vroeger zag ik elke dag een uil maar sinds de drukpersen voor de fabeltjeskrant zijn stopgezet moet ik het doen met  toevallige ontmoetingen. Of door bezoekjes aan de bekende winterroestplekken.
Maar afgelopen dinsdag besloot een Ransuil dat onze tuin hem wel een mooie rustplek kon bieden om te genieten van zijn welverdiende dagrust.
Het was voor de eerste keer dat er (voorzover ik weet) een uil in onze tuin bivakkeerde.

 Ook ik had nachtdienst gehad dus ik kon me zijn gevoel wel enigsins indenken toen er een groepje jeugd voorbij liep (met voetbal) op weg naar het trapveldje en ondertussen elkaar de te volgen tactiek alvast luidkeels toeriep.
De Ransuil keek verstoord op en kneep al snel z`n ogen weer dicht, mij lukt dat in de regel niet.
Hij moest zijn nachtdienst wel eerder beginnen want om kwart voor negen schudde hij zijn veren eens en sloeg zijn (of haar) vleugels weer uit voor de zoveelste nachtdienst. Ik zette om 10 uur mijn burostoel op de goede hoogte legde m`n hakken op tafel en begon aan (gelukkig) mijn laatste nachtdient voor deze periode.
We hebben "onze uil" nog niet weer gezien dus waarschijnlijk was onze tuin toch niet geschikt als permanente roestplek. Kan ik me wel een beetje indenken, met al dat aanstormend voorbijlopend voetbaltalent en te pas en te onpas een vreemde snoeshaan met een fototoestel als een klein kaliber kanon.
Waarschijnlijk is er in het grote dierenbos een rustiger plekje te vinden.

Oogjes dicht en snaveltje toe..

Ps Voor de jongere kijkers die niet weten waar ik het in de vrede over heb verwijs ik graag door naar "you tube/ fabeltjeskrant"
De oudere jeugd kan waarschijnlijk het beginvers nog woordelijk opdreunen, ik wel iig.
"Hallo meneer de uil",
"waar brengt u ons naar toe".
"Naar fabeltjesland ?",
-"Eh jaha , naar Fabeltjes land!- enz enz.

Rode kelkzwam

Afgelopen 2e paasdag toch nog vrij van het werk en we besloten we om niet naar de IKEA te gaan, ook de diverse meubelboulevards hebben we niet met een bezoek vereerd, voor tuincentra is het sowieso nog te vroeg en het Slochterbos was schier onbereikbaar door de drommen mensen die zich vergaapten aan de kraampjes bij de ingang.
Gelukkig was er een uitwijkmogelijkheid in de vorm van de "Baggerputten", hier is het zelfs op de meest drukke zondagen aangenaam rustig. Slechts twee mensen kwamen we er tegen.
En uit de wind en in het zonnetje kon je de lente ruiken, die typische geur van opwarmende aarde, heerlijk. Ik  verbaas me over het feit dat je het nog niet in een spuitbusje kunt kopen want wie je ook spreekt, iedereen is toe aan een beetje lente. Er is vast een grote markt voor.
En als je dan in zo`n aangename setting ook nog eens dit vindt!!
.
.

Dan word ik van deze vondst toch een stuk vrolijker dan van een dozijn geverfde eieren.
Het is een Rode kelkzwam of een Krulhaarkelkzwam, Dit is alleen met een microscoop te determineren.
Beide soorten zijn niet algemeen, ze komen nog het meest in de westelijke helft van het land voor en in de flevopolders op natte bosboden op dode takken.
Rode Kelkzwammen staan op de rode lijst van paddestoelen maar waar ze voorkomen doen ze dat vaak met meerdere exemplaren, ook in de Baggerputten vond ik meerdere binnen een paar vierkante meter.
Al met al een mooie vondst op een toch al geslaagde 2e paasdag.
Ps op de terugweg nog een vos gezien, dit mooie roofdier liet zich uitgebreid bekijken ergens tussen Slochteren en Woudbloem. Nog meer krenten in de dan al niet te versmaden pap.

Zonne-energie

Wij mensen kunnen wel net doen alsof zonne-energie heel modern is maar dat is natuurlijk flauwekul.
Het enige dat wij hebben gedaan is het wiel opnieuw uitvinden.
Zonne-energie wordt al miloenen jaren toegepast in de natuur. met behulp van zonlicht wordt water en co2 omgezet in suiker en daarmee in energie. het allersimpelste stukje onkruid dat wij vaak zo achteloos wegschoffelen in de tuin weet hoe het moet ;6CO2+6H2O+zonlicht=C6H12O6+6O2, suiker en zuurstof.
Het lijkt simpel maar het is in werkelijkheid wel even ingewikkelder. Ik ga daar verder niet op door (ook al omdat mijn eigen kennis hieromtrent ophoudt )

Bladgroen is niet alleen voor ons nuttig, ook diverse kleine insecten leggen hun eitjes veilig in het blad, deze larven doen zich tegoed aan het bladgroen en zorgen en passant voor een glas-in-lood look

Vandaar dat de mens nu pas erachter komt hoe we de zon kunnen gebruiken. Daken hadden we al uitgevonden dus daar kunnen we mooi onze kunstmatige bladeren op kwijt. Vooralsnog maken we er rechtstreeks energie van en kunnen we nog geen suikerklontjes oogsten, ook zuurstof komt er nog niet bij vrij maar wie weet. Wat niet is kan nog komen.
Komt het misschien toch nog goed met ons..